Avrupa Birliği'nin Kıbrıs politikaları : Değişim mi süreklilik mi? / Sedef Ergör ; thesis advisor Birgül Demirtaş Coşkun.

Tez (Yüksek Lisans)--Başkent Üniversitesi Avrupa Birliği ve Uluslararası İlişkiler Enstitüsü Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı Haziran 2011.

Bu tez, AB'nin Kıbrıs politikasının temel parametrelerini saptamak ve AB'nin izlediği siyasetin uyuşmazlığın gidişatına nasıl etki ettiğini ortaya koyabilmek amacıyla yazılmıştır. Bu çalışma konusunun seçilmesinin nedeni, AB'nin Kıbrıs politikasının hangi temeller üzerine inşa edildiğini anlayabilmektir. Tezde esasen GKRY'nin AB üyeliği için uyuşmazlığın çözümünün ön koşul olmaktan çıkarılmasının nedenleri sorgulanmıştır. Bu bağlamda yapılan strateji değişiklikleri araştırılırken, bu şekilde gelişen politikanın adadaki uzlaşı çabalarına etkileri de incelenmiştir. Sonuçta, AB'nin Kıbrıs meselesini adil ve kalıcı bir çözüme ulaştırıcı politikalar üretmek yerine, uzlaşmazlığı kendi politikaları lehine yönledirdiği görülmüştür. Dolayısıyla söz konusu politika çerçevesinde, Birliğin çıkarlarını korumaya odaklı süreklilik arz eden politikalar izlediği görülmüştür. Bu bağlamda AB'nin stratejik hedefleri doğrultusunda belirlediği Kıbrıs politikasının, adadaki uzlaşmazlığı daha da derinleştirdiği sonucuna ulaşılmıştır. Aynı zamanda AB'nin bu çerçevede belirlediği politikanın, Birliğin uluslararası alanda etkin bir aktör olma kapasitesini zedelediği sonucu ortaya çıkmıştır.

This thesis is prepared to determine the basic parameters of EU policies towards the Cyprus conflict and analyze the impact of EU engagement on the state of Cyprus conflict. The main reason for choosing this subject is to put main dynamics behind EU policies. Substantially, why EU undermined its membership conditionality and in this context why the EU did not put forward ?solution before accession? criteria as a useful pressure tool during Greek Cypriot government?s pre-accession period are examined. In this framework, causes of changes in EU misguided strategy and its effects on ongoing peace negotiations are examined. In conclusion it is maintained that rather than generating incentives for just and fair solution, EU preferred to follow its own strategic interests. Therefore, EU tried to maintain continuity in policies towards Cyprus conflict. Also it is argued that, this type of EU engagement not only exacerbated the conflict but also undermined its ability to manage the conflict and by the way its capacity to be an influential actor in the global scene.

Donated by Birgül Demirtaş