Nemo tenetur se ipsum accusare ilkesi bağlamında adli amaçlı iletişimin denetlenmesi tedbiri / Gamze Ecik; thesis advisor Olgun Değirmenci.

Tez (Yüksek Lisans)--TOBB ETÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Temmuz 2024.

Adli amaçlı iletişimin denetlenmesi tedbiri Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 135. maddesinde düzenlenmiştir. Katlanma yükümlülüğünün sınırlarından olan "nemo tenetur se ipsum accusare" ilkesi ise Anayasa'nın 38. maddesinin 5. fıkrasıyla koruma altına alınmıştır. Bu çalışmanın hedefi iki kavram arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Birinci bölümde öncelikle koruma tedbirleri kavramına genel bir giriş yapılmış sonrasında ise Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 135. maddesinde düzenlenen iletişimin denetlenmesi tedbiri detaylı biçimde incelenmiştir. İkinci Bölümde çalışmanın diğer ayağını oluşturan katlanma yükümlülüğünün sınırlarından biri olan "nemo tenetur se ipsum accusare" ilkesi incelenmiştir. Konunun sistematikliğini bozmamak adına öncelikle katlanma yükümlülüğüne genel olarak değinilmiş, katlanma yükümlülüğünün nemo tenetur ilkesi dışındaki sınırları da kısaca incelenmiştir. Sonrasında ise "nemo tenetur se ipsum accusare" ilkesi detaylı biçimde incelenmiştir. Son bölüm iki kavramın birbiriyle olan ilişkisinin araştırıldığı ve çalışmadan çıkarılan sonucun yer aldığı kısımdır.

The measure of surveillance of communications for judicial purposes is regulated in Article 135 of the Code of Criminal Procedure. The principle of nemo tenetur, which is one of the limits of the obligation to endure, is protected by Article 38, paragraph 5 of the Constitution. The aim of this study is to analyze the relationship between these two concepts. In the first part, firstly, a general introduction to the concept of protection measures is made, and then the communication surveillance measure regulated under Article 135 of the Code of Criminal Procedure is examined in detail. In the second part, the principle of "nemo tenetur se ipsum" accusare, which is one of the limits of the obligation to endure, which constitutes the other pillar of the study, is examined. In order not to disturb the systematicity of the subject, firstly, the obligation to bear is mentioned in general, and the limits of the obligation to bear other than the nemo tenetur principle are briefly examined. Then, the principle of "nemo tenetur se ipsum accusare" is examined in detail. The last section analyzes the relationship between the two concepts and presents the conclusions drawn from the study.