A neoclassical realist explanation of burden sharing : The case of NATO burden sharing between 2014 and 2020 / Serhat Emre Önateş ; thesis advisor Şaban Kardaş.

Tez (Yüksek Lisans)--TOBB ETÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Aralık 2021.

NATO işlevlerini sürdürebilmek için müttefikler arasında maliyetleri paylaşılması gereken önemli miktarda kaynağa ihtiyaç duyar. NATO'da adil olmayan külfet paylaşımı problemi ekonomi, uluslararası ilişkiler ve güvenlik çalışmaları gibi birçok disiplinden araştırmacının ilgisini çekmiştir. Bu tez, müttefiklerin farklı külfet paylaşımı davranışlarını en çok açıklama gücüne sahip değişkenleri açıklamaya odaklanmaktadır. Araştırmamızda, neoklasik realist bir teorik çerçeveden, sonuncusu 2014 yılında (esasen Ukrayna'ya yönelik Rus saldırganlığına bir tepki olarak) başlayan külfet paylaşımı tartışmalarını incelemektedir. Biz bu çalışmada müttefiklerin külfet paylaşımı kararlarını esasen sistemik baskılara uygun olarak verdiğini gösteriyoruz. Yakın zamanda literatürde külfet paylaşımını ittifak yönetimi ve stratejik kültürle açıklamayı hedefleyen araştırmalar mevcuttur. Ancak bizim yaptığımız analizin sonuçları, ittifak yönetimi yöntemlerinin yeni külfet paylaşımı düzenlemelerine yönelik altyapı oluştursa da külfet paylaşımına olan bağlılığın halen ulusal bir karar olduğuna işaret etmektedir. Dahası, Atlantikçi stratejik kültürün azalan personel giderleri ve artan askeri teçhizat tedarikiyle ilişkilendirilmesinin, eğer bir müttefik personel sayısını azalttığı için personel giderleri düşüyorsa veya ulusal askeri ihtiyaçlarını karşılamak için yeni teçhizat tedarik ediyorsa yanlış yönlendirici olabileceği gösterilmektedir. Araştırmamızın daha sofistike külfet paylaşımı indikatörlerinin analizi için bir başlangıç olacağını tahmin ediyoruz.

NATO requires substantial amounts of resources to operate which involves material and political costs to be shared among allies. The issue of unfair burden-sharing commitments in NATO intrigued scholars across many disciplines such as economics, international relations, and security studies. This thesis focuses on explaining the variables which have the most explanatory power to account for allies' divergent burden-sharing commitments. The latest flare-up of burden-sharing discussions which started in 2014 (mainly as a response to the Russian aggression against Ukraine) is elaborated in this research by employing a neoclassical realist theoretical framework. Here we show that allies make their burden-sharing decisions based primarily on systemic pressures. There are recent attempts to explain burden-sharing behavior by intra-Alliance management strategies or strategic culture in the literature. However, our analysis indicates that intra-Alliance bargaining might be useful in setting the stage for new burden-sharing arrangements, but burden-sharing commitment is still a matter of national preference. Furthermore, associating Atlanticist strategic culture with reduced personnel costs and increased major defense equipment acquisition costs might be misleading if an ally is reducing the number of military personnel and purchasing new equipment to satisfy its national military requirements. We anticipate our research to be the starting point for a more sophisticated analysis of burden-sharing indicators.